Άδεια οθόνη, δεν υπάρχουν νέα
κι η ιστορία θέλει πια αυλαία,
στην εποχή των αθανάτων ρύπων
θέτεις διαρκώς το χέρι επί των τύπων.

Δε σου αποκάλυψα την κρύπτη των αιώνων,
κι αν έρθει πάλι η εποχή των παγετώνων,
θα μείνεις έξω,
στείλε σημάδι απ’ του σύμπαντος τα δάση
είμαστε μόνοι στην απέραντη την πλάση,
πώς να πιστέψω.

Οι αριθμοί μιλάνε μ’ αγωνία
μα η ζωή κοιτάζει μ’ απληστία,
κι ο έρωτας όσο μπορεί ν’ αντέξει
στης νέας χιλιετίας μας τη φέξη.

Δε σου αποκάλυψα την κρύπτη των αιώνων,
κι αν έρθει πάλι η εποχή των παγετώνων,
θα μείνεις έξω,
στείλε σημάδι απ’ του σύμπαντος τα δάση
είμαστε μόνοι στην απέραντη την πλάση,
πώς να πιστέψω.