Μικρές μουσικές γεμίζουνε την κάμαρα γιορτές,
στιγμές δανεικές, απ’ αυτές που ζήσαμε
και τελειώσανε χτες.

Έγιν’ η αγάπη μας καπνός τραίνου που περνά,
κι εγώ δεν είμαι κανενός, δεν είμαι πουθενά,
έγιν’ η αγάπη μας φωνή που θα ξεχαστεί,
κι εγώ `μαι τώρα υπομονή που έχει κουραστεί.

Μικρές μουσικές γεμίζουν την ψυχή με στεναγμούς,
στιγμές δανεικές, απ’ αυτόν τον έρωτα
που δε θέλεις ν’ ακούς.

Έγιν’ η αγάπη μας καπνός τραίνου που περνά,
κι εγώ δεν είμαι κανενός, δεν είμαι πουθενά,
έγιν’ η αγάπη μας φωνή που θα ξεχαστεί,
κι εγώ `μαι τώρα υπομονή που έχει κουραστεί.

Μικρές μουσικές δροσίζουνε τους κήπους της καρδιάς,
στιγμές δανεικές, απ’ το πάθος που έσβησε
σαν φιλί της φωτιάς.

Έγιν’ η αγάπη μας καπνός τραίνου που περνά,
κι εγώ δεν είμαι κανενός, δεν είμαι πουθενά,
έγιν’ η αγάπη μας φωνή που θα ξεχαστεί,
κι εγώ `μαι τώρα υπομονή που έχει κουραστεί.