Ο μαύρος πάνθηρας
Που κρύβεται στον κήπο
Και σου χαλάει το ωραίο σου γκαζόν

Είμαι εγώ
Που είχες πιστέψει ότι λείπω
Μα δυστυχώς για σένα πάλι είμαι παρόν

Με κόλπα φρόντιζες
Να μένω στην απέξω
Για πολύ καιρό
Το φέρσιμό σου πως να αντέξω
Πως να μη γίνω ένα ανήμερο θεριό

Για τους όρκους σου
Τις παγίδες σου
Για τα ψεύτικα φιλιά και χάδια
Θα λογαριαστούμε εμείς οι δυο
Με το φόβο πια
Θα μοιράζεσαι
Το κρεβάτι σου όλα τα βράδια
Δες ο πάνθηράς σου είναι εδώ
Είμαι πάλι εδώ

Έχεις στρωμένο
Ένα πλούσιο τραπέζι
Κι οι καλεσμένοι είναι λίγοι κι εκλεκτοί

Μα με του πάνθηρα
Την πείνα όποιος παίζει
Το φόβο μόνο θα προλάβει να γευτεί