Με λόγια μέσα απ’ τη φωτιά
που μου `κάψε τα στήθια
θα γράψω, φίλοι και γνωστοί,
να μάθουν την αλήθεια.

Θα βγω στο δρόμο να το πω
πως δεν πονάς για μένα,
μ’ ένα τραγούδι μου βαρύ
να κλαις για τα γραμμένα.

Στα βήματα του να πατάς,
τον πόνο να μαθαίνεις,
κι όταν τα βράδια ξενυχτάς,
μαζί του να πεθαίνεις.

Με λόγια μέσα απ’ την καρδιά
πιο μαύρα κι απ’ το αίμα
θα πω το στίχο που πονά
απ’ το δικό σου ψέμα.