Είμαι μια λεύκα μες στον κάμπο,
δέντρο στον κόσμο μοναχό.
Σπίτι δε γύρεψα για να μπω,
ούτε φωτιά να ζεσταθώ.

Κι αν με χτυπούν αστροπελέκια
πάνω στο ίσιο μου κορμί,
κρεμούν λεβέντες στα ντουφέκια,
κουρνιάζουνε σταυραετοί.

Έτσι με γέννησε η μοίρα,
μα εγώ τραβάω αψηλά.
Από τον κόσμο λίγα πήρα,
στον κόσμο έδωσα πολλά.

Κι αν με χτυπούν αστροπελέκια
πάνω στο ίσιο μου κορμί,
κρεμούν λεβέντες στα ντουφέκια,
κουρνιάζουνε σταυραετοί.