Μακριά από δω έχω γεννήσει τα όνειρά μου
σ’ έναν τόπο που η σκέψη σου δεν έχει φανταστεί
σ’ ένα μέρος που το χρώμα κυριεύει τη ματιά μου
σε τοπία που απ’ το νου του ανθρώπου έχουν ξεχαστεί.
Μακριά από δω είπα τα πρώτα μου λόγια
εσύ δεν τ’ άκουσες ποτέ, δεν ήσουν εκεί
ήσουν κλεισμένος δυστυχώς στα πιο μίζερα υπόγεια
κι είχε ένα χάσμα μικρό η κοινή μας λογική.
Μακριά από δω έβαλα πλώρη για τα ωραία
για ένα κόσμο που σ’ ένα στίχο δε χωρά
σε μια γη που ένα καράβι μας ξέβρασε λαθραία
μια πορεία που δεν έκοψε καμία συμφορά.
Μακριά από δω με την ελπίδα αντάμωσα
την αλήθεια ολοκάθαρη ψηλά στον ουρανό
μια στερνή ευχή στα βλέφαρά μου κράτησα
το μεγάλο μου κόλπο να παραμείνει ζωντανό.

Άφησα πίσω πόλεις και μουντούς ουρανούς
δε γουστάρω να πατάω πια σε δρόμους μ’ άσφαλτο
τώρα πια δε ζω μαζί σας στους μοντέρνους καιρούς
και διάλεξα να διαβώ σε μονοπάτι άβατο.
Πίσω δε γυρνάω κι ας μου βγει σε κακό
σ’ αυτό το μέρος στέριωσα και θα ζήσω τ’ όνειρό μου
τώρα πια δε θα με νοιάζει αν με φωνάζετε μικρό
θα σας κοιτάω ειρωνικά απ’ το καινούριο σπιτικό μου.

«Θέλω να φύγω μακριά...»

Μακριά από δω λοιπόν θα χτίσω ένα άσπρο καλύβι
και θα στριμώξω όσα μάζευα για τόσο καιρό
μ’ ένα λεπτό χαρτί κι ένα από κάρβουνο μολύβι
θα πω σε όλους κάτι που είχα κρυφό.
Δε θα ντραπώ, δε θα κρύψω ούτε λέξη
θ’ αραδιάσω όσα κρύβω στο ξερό μου κεφάλι
τις πιο παλιές ιστορίες από του ήλιου τη φέξη
κι ούτε λέξη γι’ αυτούς που πήγαν χαλάλι.
Έτσι έχει κι ας πάνε τσάμπα οι κόποι
απ’ τα λόγια των λογάδων τίποτα δεν πίστεψα
στον τόπο αυτό να ξέρεις χωράνε λίγοι ανθρώποι
κι ότι μακριά από δω στα κρυφά κι εγώ αλήτεψα.
Όταν πια γεράσω και το σώμα με προδώσει
κι εκεί στο χώμα θα το θάψουν ένα βράδυ
ένας στίχος που θα μείνει τον νου σας θα στοιχειώσει
κάθε νύχτα που το βλέμμα κυριεύει το σκοτάδι.
(κάθε νύχτα που το βλέμμα κυριεύει το σκοτάδι)

Άφησα πίσω πόλεις και μουντούς ουρανούς
δε γουστάρω να πατάω πια σε δρόμους μ’ άσφαλτο
τώρα πια δε ζω μαζί σας στους μοντέρνους καιρούς
και διάλεξα να διαβώ σε μονοπάτι άβατο.
Πίσω δε γυρνάω κι ας μου βγει σε κακό
σ’ αυτό το μέρος στέριωσα και θα ζήσω τ’ όνειρό μου
τώρα πια δε θα με νοιάζει αν με φωνάζετε μικρό
θα σας κοιτάω ειρωνικά απ’ το καινούριο σπιτικό μου.