Πολλά `ν `τση φύσης τα κρυφά κι άθρωπος δε γνωρίζει
ποιος είν` αυτός με μαστοριά π` όλα τα κανονίζει
και τίνος κατεχάρη νου, ποιας μπορεμένης κρίσης
είναι τ`αθρώπου το πλοκιό κι η στερμενιά τση φύσης.
Αέρας, χώμα και νερό κι ό,τι στη γη φυτρώνει
κι ό,τι ζωή `ναι στη στεριά κι η θάλασσα ό,τι χώνει
είναι του χρόνου θέλημα, είναι τση τύχης γέννα
κι από τσ `ανάγκης την κοιλιά μ` απομονή βγαρμένα.
Ζευγαρωμένα δυο και δυο κι ομάδι ταιριασμένα
και μοναχό δε βρίνεται πράμα στη γη κιανένα.
Η θάλασσα `χει τη στεριά, τα δέντρα, τον αέρα,
τ` ασερνικό `χει θηλυκό κι η νύχτα την ημέρα.
Κι απ` όσα η φύση κι ο καιρός εχτίσανε κι επλάσα
κι απ` όσα μέλλεται να` ρθουν κι απ` όλα που πέρασα,
πλια δύναμη `χει και χαρά και πλιο όμορφο τερτίπι
το πρώτο πρώτο τρέμουλο τσ` αγάπης καρδιοχτύπι.