Έφαγα ντοκιμαντέρ, φούμαρα από μπαλκόνι,
δυο μπουκιές αθλητικά μα είχανε πολύ λεμόνι,
φόρεσα τα πιο καλά όχι για να το γιορτάσω,
κόντευα να τρελαθώ, βγήκα λίγο να ξεσκάσω.

Μπήκα σ’ έναν σινεμά και καθόμουν και κοιτούσα,
ζήσαν όλοι τους καλά, έκανα κι εγώ πως ζούσα,
στη γωνιά ο ταξιτζής έπιασε καινούργια βάρδια,
νόμιζα με χαιρετά μα καθάριζε τα τζάμια.

Έριξα βουτιά στο μπαρ, δυο μπαρόβιες κολυμπούσαν,
μα ήταν τα νερά ρηχά και οι πιο πολλοί πατούσαν,
ένας τύπος πονηρός πήγε να με βγάλει ψεύτη,
αλλά είχα πιει πολύ και μιλούσα στον καθρέφτη.

Πήρα σβάρνα τα νησιά, στράβωσα μια πινακίδα,
κι ένα κύμα ξαφνικά μ’ έβγαλε σε μια νησίδα,
κόσμος γύρω μου περνά και κουνάει το κεφάλι,
ήρθε η μέρα κι αρχινά της ζωής το καρναβάλι.