Σε ντύσανε στα κόκκινα
σε ντύσανε στα μαύρα
και πέρασες απ’ τους Δελφούς
κι απ’ την Αγία Λαύρα.

Να θυμηθείς τ’ αφεντικά
κι όσους μας θέλουν δανεικά
μα ποιος τα δίνει, ποιος τα δίνει,
σαν τα παλιά πέρα στη Σμύρνη.

Εγώ είμαι η Μεσόγειος
και κράτα μου το τάσι
από το χέρι μου ο Ρωμιός
να πιει και να πηγάσει.

Ν’ ανοίξουν χρυσοκέντητα
Βυζαντινά σεντούκια
κι απ’ έξω απ’ την Αγιά Σοφιά
να παίξουνε μπουζούκια.

Δικέφαλος ο αετός
να δείχνει όλους τους χάρτες
και στο Αιγαίο ένας σταυρός
για τρεις ψυχές αντάρτες.

Να μη θυμίσω κι άλλους
μ’ αίμα και δύσκολους καιρούς
μα ποιος σ’ αφήνει, ποιος σ’ αφήνει
σαν τα παλιά πέρα στη Σμύρνη.