Το καράβι φτάνει, άγκυρα φουντάρει
τραγουδάν οι ναύτες πιάσανε στεριά.
Όμως ένας ναύτης δε θα ξεμπαρκάρει
είν’ ο λογισμός του κάπου μακριά.

Και ο καπετάνιος απ’ την τιμονιέρα
του νοτιά αδέρφι του βοριά παιδί
ρώτησε το ναύτη που κοιτούσε πέρα,
ποιος καημός σου δέρνει ναύτη την ψυχή.

Σβήσε τον καημό σου στην χαρά που φτάνει,
σου φωνάζει ναύτη και σε προσκαλεί
το λιμάνι ναύτη, έλα στο λιμάνι
να `βρεις την αγάπη που σε καρτερεί.