Μη κλείνεις το παράθυρο ξανά κυρα Κατίνα
τ’ απόγεμα θα ρθούνε όπως και τότε τα παιδιά
ο Λάκης, ο Κυριάκος, η Ευτέρπη, η Ασημίνα,
θα ανθίσει σαν γαρίφαλο και πάλι η βραδιά.

Θα παίξουν πάλι πρωτελιά στη γκρίζα λαμαρίνα
στον φράχτη μας θ’ ανέβουνε την τσιμεντοποδιά,
μη κλείνεις το παράθυρο ξανά κυρα Κατίνα
τ’ απόγεμα θα ρθούνε όπως και τότε τα παιδιά.

Από την Κέρκυρα ως τη Ραφήνα
κι απ’ τη Μακρόνησο στην Ικαριά
καλή αντάμωση κυρα Κατίνα,
καλή αντάμωση στην ξαστεριά.

Μη κλαις κυρα Κατίνα και θα ρθούνε χελιδόνια
την άνοιξη να ανοίξουνε για πάντα στην καρδιά
θα γύρουν απ’ την γλύκα τους στη νύχτα τα μπαλκόνια
θα αστράψει απ’ τη λαχτάρα η παλιά μας γειτονιά.

Θα λιώσουνε για μια βραδιά τα σκούρα εκείνα χρόνια
θα κάνουμε μες στο όνειρο κι εμείς για αλλού πανιά,
μη κλαις κυρα Κατίνα και θα ρθούνε χελιδόνια
την άνοιξη να ανοίξουνε για πάντα στην καρδιά.

Από την Κέρκυρα ως τη Ραφήνα
κι απ’ τη Μακρόνησο στην Ικαριά
καλή αντάμωση κυρα Κατίνα,
καλή αντάμωση στην ξαστεριά.