Πόσα χρόνια πριν είμαστε παιδιά
η φωνή σου πια σπασμένο βιολί
άνεμος σκληρός βαραίνει η καρδιά
σαν περνά ο καιρός στους ώμους περνά.

Πίστεψες κι εσύ στους άντρες πολύ
είναι η καρδιά σου τώρα νεκρή
πίστεψα κι εγώ σε στείρο φιλί
χάσαμε κι οι δυο σφάλλαμε πολύ.

Πόσα χρόνια πριν είμαστε παιδιά
μάτια σαν αυγή φώτιζαν τη γη
βασιλέψαν πια μα αν θέλεις μπορώ
μέσα τους βαθιά τον ήλιο να δω.

Άφησες κι εσύ κι εγώ να χαθούν
ώρες που ξανά μπορούσαν να `ρθούν
ήταν ο καιρός χαμένο πουλί
άφησε πικρό στα χείλη φιλί.

Πόσα χρόνια πριν είμαστε παιδιά
η καρδιά μικρή χτυπούσε δειλά
τώρα σε κρατώ βουβή η καρδιά
μάθε στη ζωή να δίνεις σωστά.

Τώρα δε μιλάς δε χαμογελάς
τι να σ’ αγαπώ και να μ’ αγαπάς
φύγε μακριά μα πριν να χαθείς
έλα να σε δω σαν πρώτη φορά.

Πόσα χρόνια πριν είμαστε παιδιά...