Άστα φίλε μου Μιχάλη, την επάτησα,
με μια όμορφη γυναίκα που περπάτησα,
εγώ νόμιζα πως βρήκα τον πιο φίνο άγγελο
κι αν μου μάσησε τα φράγκα μ’ άφησε και κάγκελο.

Ε ρε φίλε μου Μιχάλη έπαθα στραπάτσα,
κι ύστερα από τέτοιο χάλι πώς θα βγω στην πιάτσα.

Η γυναίκα σ’ ανεβάζει στα ουράνια,
η γυναίκα σε πετάει στην αφάνεια,
έτσι, για το θεαθήναι, δίπλα της περπάτησα
και η πλάκα τώρα είναι, που την πάτησα.

Ε ρε φίλε μου Μιχάλη έπαθα στραπάτσα,
κι ύστερα από τέτοιο χάλι πώς θα βγω στην πιάτσα.