Την ψαρόβαρκα του καπετάν Φλωριά
την ελέγαν "όσα έρθουν κι όσα πάνε"
γιατί μόλις ξεπουλούσε την ψαριά
με το τσούρμο του, γραμμή για να τα φάνε.

Γεια σου καπετάν Φλωριά
που τα δίχτυα σου βογγάνε.
"δε βαριέστε ρε παιδιά,
όσα έρθουν κι όσα πάνε".

Κι όταν άλλοτε τους έπιανε νοτιάς
και με άδεια την ψαρόβαρκα γυρνούσε,
γελαστός ο καπετάνιος ο Φλωριάς
βερεσέ στα καπηλειά σ’ όλους κερνούσε.

Κόντρα ο καιρός Φλωριά
και τα ψάρια δεν τσιμπάνε,
"δε βαριέστε ρε παιδιά,
όσα έρθουν κι όσα πάνε".

Κι όταν κάποτε αρρώστησε βαρειά
και πιστέψαν ο Φλωριάς πως θα πεθάνει,
τον παπά φωνάξαν για μεταλαβιά
να του πουν και διαθήκη για να κάνει.

Διαθήκη και λοιπά
κάνουν όσοι τα φυλάνε,
εγώ ήμουνα παπά
όσα έρθουν κι όσα πάνε.