Υπόφερα εγώ για σένα τόσο
γιατί σ’ αγαπούσα αληθινά
με σκοπό για να σε στεφανώσω
δική μου να `σαι πια παντοτινά.

Κι αφού εφρόντιζα εγώ για σένα
γιατί παραστράτησες τρελή;
Δεν εσκέφτηκες κι εσύ για μένα
με πόνο που σ’ αγάπησα πολύ.

Κι ένα πρωί σε χάνω από κοντά μου
μου `ρθε τρέλα μέσα στο μυαλό
έκλεισα τον πόνο στην καρδιά μου
και είπα καλή τύχη, στο καλό.

Θα `ρθει κάποιος καιρός να μετανιώσεις
τον Μητσάκη πάλι να ζητάς,
θα `μαι ξένος πρέπει να το νιώσεις
για μένα τότε πια να μη ρωτάς.