Διάλεξαν νύχτα με λίγο φως μόνο απ’ τα αστέρια να `χει
για να φαίνεται αλλιώς η Βαβυλώνα πρίν τη μάχη
κατεβάσαν στρατό σε μια επίδειξη μαγκιάς και επιβολής
βάλαν φωτιά και στηθήκανε σε απόσταση βολής.
Βαφτήκανε με χρώματα πολέμου
γιατί τους άνοιξες την πόρτα πάλι Θεε μου
και τους έδειξες το δρόμο άλλη μια φορά ακόμα
από την προηγούμενη φορά έχουνε αίμα στο στόμα.
Σαν ύαινες πάνω από θήραμα πληγωμένο
περιμένουν να παιθάνει να μην πάει κι αυτό χαμένο
θα το σκίσουν με τα δόντια ουρλιάζοντας δυνατά
για να ακουστούν μέχρι την κόλλαση ξανά τα ουρλιαχτά.
Να φοβηθούν όσοι είναι τριγύρω απ’ τη φωτιά
να γίνουν ένα στο σκοτάδι να χαθούν στη νυχτιά
και εσύ που ήσουν, άργησες πάλι Θεε μου
πρίν λίγο τέλειωσε άλλη μια πρόβα πολέμου.

Πρόβα πολέμου, άργησες πάλι Θεε μου
ψέματα πες μου να μην τη δω ποτέ μου
πρόβα πολέμου στις ανοιχτές πληγές μου
τζάμπα οι κραυγές μου, άργησες πάλι Θεε μου.

Κάνε κάτι έχουν αρχίσει και προβάρουν συνεχώς
διψασμένος και για δόξα είναι ο μαέστρος δυστυχώς
έχει γράψει και καινούρια εμβατήρια όπως πάντα
στον βρωμικο λαιμό του παίρνει όλη τη μπάντα.
Κι οι καλοί πολεμιστές όλο καμάρι βαδίζουν
καλογυαλισμένα τα όπλα που όμως θάνατο μυρίζουν
κι εγώ τι φταίω που πέρασα άλλο ένα χειμώνα
τυλιγμένος με φωτιά και αγκαλιά σου βαβυλώνα.
Κάθε χαρά, κάθε μου δάκρυ, κάθε ελπίδα
την έπνιξα μονάχος μου με όλα αυτά που είδα
κι ας είμαι θηρίο όταν βρεθώ στα τέρατα μπροστά
κρατάω τα μάτια μου κλειστά.
Μήπως και κλείσουν οι παλιότερες πληγές μου
μήπως δεν πάνε όλες στο διάολο οι κραυγές μου
και μ’ ακούσεις και γυρίσεις πρός τα εδώ λιγάκι Θεε μου
πρίν ξαναρχίσει άλλη μια πρόβα πολέμου.