Ήρθα κι απόψε στο παλιό το μονοπάτι
για τη χαμένη μου, να κλάψω, την αγάπη,
δεν κελαηδούνε τα πουλιά, όλα πια είναι σκοτεινά,
και τα λουλούδια στα κλαδιά είν’ όλα μαραμένα,
κλαίνε κι αυτά το χωρισμό σαν να `ναι στοιχειωμένα.

Μονοπάτι αγαπημένο
εσύ που με βλέπεις πονεμένο,
πες μου, πες μου που να τη βρω,
πες μου, πες μου να μην πονώ.

Πέρασα για στερνή φορά στο μονοπάτι
μήπως και βρω τη λατρευτή μου την αγάπη,
μα δεν υπάρχει πουθενά, χάθηκε για παντοτινά,
στην πονεμένη μου καρδιά οι αναμνήσεις μένουν,
και τη χαμένη αγάπη μου στο νου μου ξαναφέρνουν.

Μονοπάτι αγαπημένο
εσύ που με βλέπεις πονεμένο,
πες μου, πες μου που να τη βρω,
πες μου, πες μου να μην πονώ.