Πόσα δειλινά βάλανε στη λύπη χρώμα
και πόσα πρωινά γλυκά ξημέρωσαν
όπως κοιμόμουνα κι ονειρευόμουνα
Και για έρωτες έκανα ευχές στα πεφταστέρια
τον Αύγουστο μήνα δίπλα στο κύμα
κι ούτε που πρόσεχα για πάντα πως έσβηνα

Τώρα δεν ξέρω τι κάνω που πάω
πού πήγε η αγάπη τι κάναμε λάθος

Θάλασσά μου εσύ κάνε μια ευχή
μήπως και δε χαθεί το όνειρό μου
Θάλασσα μου εσύ κράτα ζωντανή
στα χέρια σου μέσα την καρδιά μου
Θέλω να ζήσω να βρω την αγάπη
το άλλο κομμάτι που υπάρχει στη γη
Μα πού να ψάξω
μεσ’το σκοτάδι να βρω ζωή

Κι όταν έπεφτε μια βροχή απ’τον ουρανό
ούτε που έβλεπα ότι ήταν δάκρυα
για όσα χάνονταν και δεν ξανάρχονταν
Έκλαιγε κι η γη που της πήραν την αγάπη
βοήθεια ζητούσε γιατί με ρωτούσε
παράδεισο έδωσε και κόλαση πήρε

Τώρα δεν ξέρω αν έμεινε χρόνος
για όνειρα πάλι αν υπάρχει καιρός