Τα τραγούδια πάν’ να κοιμηθούν
σε παλιά ευήνεμα κρεβάτια
κι έχουν οι καρδιές να θυμηθούν
όσα ονειρεύτηκαν τα μάτια.

Πλοίο σε ομίχλη πρωινή
η φωτογραφία στο καδράκι
από μιαν αγάπη μακρινή
που `φαγε του χρόνου το σαράκι.

Κίτρινα σημάδια στα χαρτιά
φύλλα τρυπημένα από τσιγάρο
μα κανείς δεν είδε τον φονιά
ούτε και τον χρόνο τον κουρσάρο.