Των αστεριών τον δρόμο πήρες
μια ανοιξιάτικη βραδιά
και έμεινε δίχως φως το σπίτι
και δίχως ήλιο η καρδιά.

Κι εγώ πουλί της ερημιάς
στο σπίτι το κλεισμένο
για να γυρίσεις περιμένω
αγαπημένε της καρδιάς.

Μες στο ανθογυάλι τα λουλούδια
διψούν αγάπη μου νερό
κι έχασε η θάλασσα το κύμα
έχασε ο γλάρος τον αφρό.

Κι εγώ πουλί της ερημιάς
στο σπίτι το κλεισμένο
για να γυρίσεις περιμένω
αγαπημένε της καρδιάς.