Σήμερα λέω να βγω έξω στο δρόμο
Ν’ απαιτήσω από τη μέρα μου ζωή
Θα χαρίσω όπου βρω το κινητό μου
Και θα αρχίσω ξανά απ’ την αρχή

Δε μου κάθεται η χειμερία νάρκη
Αυτό το σχέδιο μπάζει από παντού
Δε μου ταιριάζει να σωπαίνω στη ληστεία
Ή να χαζεύω τα στολίδια του χαμού

Με σκήπτρο το τηλεκοντρόλ
Και θρόνο έναν καναπέ
Δε θα ‘μαι άλλο βασιλιάς της απραξίας

Ποιον να βολεύει που βολευόμαστε
Ποιος ησυχάζει που ησυχάζουμε
Ποιος κυβερνάει τον ύπνο μας

Θα αφήσω σήμερα πλάι στα σκουπίδια
Την τηλεόραση και δυο γλυκά φιλιά
Ξεβολεύομαι και πάω στην πορεία
Κι ίσως αρπάξω τη ζωή μου απ’ τα μαλλιά

Κι όταν φτάσω και στο Πολυτεχνείο
Δε θα φοβάμαι τα όργανα αρχής
Μην τύχει και περάσουν το λουλούδι μου
Για όπλο μαζικής καταστροφής