Στη χειμωνιάτικη βροχή
πόνεσα αγάπη μου πολύ
να περιμένω.

Κι ήτανε μαύρος ο καημός
συννεφιασμένο δειλινό
και δακρυσμένο.

Ήθελα να `χα μια καρδιά
να μη με κάνει να πονώ
και ν’ αγαπάω.

Κι όταν μου φέρνεσαι σκληρά
να πέφτω σ’ άλλη αγκαλιά
και να ξεχνάω.