Όμορφη η νύχτα που έρχεται
κι ο κόσμος γύρω μου
έτοιμος μου μοιάζει για γιορτή
μα δε συμμετέχω από παιδί.
Γίνομαι κομμάτια χίλια δυο
σε γλέντι αν βρεθώ
θλίψη μου σερβίρει, με μεθάει
είμαι γυαλί, ραγίζω και με σπάει
της σκέψης μου το χάος με απορροφά.

Μόνη μου θα μείνω
τόσα χρόνια τώρα πια το έχω μάθει
τόπος κανείς δε με χωρά.
Μόνη μου θα σβήνω
και το κέφι όλων γύρω θα ανάβει
ώσπου να πάρω εγώ φωτιά.

Όμορφη η νύχτα που έρχεται
ακόμα κι η βροχή
όλα έχουν νόημα, μα από `δώ
πάντα λείπεις, νόημα πώς να βρω.
Δίκοπο μαχαίρι η ομορφιά
στα μάτια μου μπροστά
βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω
θέλω κι εγώ επάνω της να γείρω
γιατί είμαι μέσα μου άνω κάτω πια.

Μόνη μου θα μείνω.

Μάτια μου, εδώ στο τέλος μην έρχεσαι
γίνομαι στάχτη και να μη με δεις
Μάτια μου, εδώ στο τέλος μην έρχεσαι
αφού δε λιώνεις, ίσως να καείς.