Στη Λαρ'σα βγαίν’ η Αυγερινός
στ’ν Ανακασά η Πούλια
έβγα Σμαραϊγδή, μι του φουστάν’ του κουρουπλί
γιατί δι βγαίνεις να σ’ ειδώ, πω, πω, πω, πω, μαρή θα σαλωθώ.

Κι ηκεί, 'σα πάν’, 'σα πάν’ στ’ν Ανακασά
πάν’ τα κουρίτσα ούλα
έβγα να σι ειδώ, γιατί, γιατί θα σαλωθώ
γιατί δι βγαίνεις να σ’ ειδώ, πω, πω, πω, πω, μαρή θα σαλωθώ.

Καίει ου φούρνους καίει, καίει μανάρα μ’ καίει
για να ψήσει την ψουμάρα, να τ’νε φάει η νύφ', α, ρι
να τ’νε φάει η νύφ'.

Στ’ Λάρ'σα, δε, μ’ρε, δεν παντρεύομαι
γιατί μι περγιαλούνε, Μαριώ μου σαν μι ειδούνε.

Θα παντρευτώ στ’ν Ανακασά
που μι περικαλούνε τα κουρίτσα σαν μι ειδούνε.

Πού `σι μ’ρε Βασίλου, δω `μαι Νικουλή
κατέβα παρακάτου, να μη σι φάει του σκ'λί, α, ρι
να μη σι φάει του σκ'λί.