Κρατούσες πάντοτε τις αποστάσεις
έκανες στάσεις επαναστάσεις
πάντοτε μέσα στις καταστάσεις
πάντοτε ένα βήμα πιο πίσω
από το κέντρο του πυρός.

Ως αρχηγός, ως τροχοφόρο ασθενοφόρο
που φτάνει πάντοτε ένα λεπτό μετά
που είναι νεκρός ο νεαρός με το κασκέτο
που έπινε τον ήλιο σκέτο.

Κι εσύ με μια παλιά τραγιάσκα
φορώντας μάσκα λατρευτική
ο μέγας μάγος, ο όρθιος τράγος
με συνοδεία ελκυστική
μια κρύα κότα, μια μπλε κοκότα
ένα βιογράφο πορτοκαλί.

Ένα αποπαίδι παπαδοπαίδι
να μουρμουρίζει σε σολ μινόρε
μια ψαλμωδια βυζαντινή.

Αχ βαχ, πασά μου
αχ βαχ, σεβντά μου
που με κερνάς γλυκό πιοτό
κι ας με ζαλίζει
κι ας με κοιμίζει
κι ας μ` εμποδίζει ν` αναπτυχθώ
κι ας με στραβώνει
κι ας με καρφώνει
κι ας με αφήνει ανάπηρο.

Κρατούσες πάντοτε τις αποστάσεις
ήξερες στάσεις με διαστάσεις
ελκυστικότατες στις καταστάσεις.

Παιδί μου ατίθασο, να σε χαρώ
πάντα ένα βήμα πίσω απ` το θύμα
πάντα έναν πόντο μακριά απ` το βλήμα
πάντα έξυπνος, μελετημένος
τέσσερις άσσοι κι ένας κρυμμένος.

Αχ βαχ, πασά μου
αχ βαχ, σεβντά μου
αχ βαχ, μπελά μου
που με κερνάς γλυκό πιοτό
παιδί μου ατίθασο να σε χαρώ
κι ας με κοιμίζει
κι ας με ζαλίζει
κι ας με στραβώνει
κι ας με καρφώνει
κι ας με αφήνει ανάπηρο.