Για ποιον πεθαίνω εγώ για ποιον πεθαίνω
Για ποιον τα όνειρα γεννάω και περιμένω
Στην Αφροδίτη μου ζητάω και στη σελήνη
Να ξαναχτίσουν μια φωλιά για της ψυχής μου τα πουλιά, να βρουν γαλήνη

Για ποιον να ζήσω πες μου εγώ, για ποιον να ζήσω
αν στην αγάπη όσα μου `μειναν δε χαρίζω
ο ήλιος μου έδωσε πολλά μα αυτά με πνίγουν
αν δε μοιράσω την ψυχή, αυτοί που μου έστειλαν ευχή, πως θα με κρίνουν

Σήμερα κλαίω αύριο γελώ
Τώρα πεθαίνω αύριο θα ζω
Σήμερα κλαίω αύριο γελώ
σώμα μου ξένο μυαλό μου φτερό

Αχ ποιος φωνάζει το όνομά μου και στενάζει
ποιο αγγελούδι τα φτεράκια του τινάζει
κάποιος σκουπίζει την αυλή του και προσμένει
να με κεράσει δροσερό, να πιω της λήθης του νερό, που ανασταίνει

Στρώνω κιλίμι για την προσευχή που θα `ρθει
ρουφάω ρόδια κι όλοι λένε αυτή ετρελάθει
Έτσι το δάκρυ σε χαμόγελο γυρίζω
κι εκεί στην άκρη στο γκρεμό, γυρνάω την πλάτη μου στο χαμό και ξαναγυρίζω