Ψάξε με
με τα νυχτιάτικά σου μάτια
πάρε με στα πιο υγρά σου μονοπάτια
τίποτα δε θα με κάνει να μη σ’ αγαπώ.

Ψάξε με μες τις Δευτέρες που μου λείπεις
πάρε με γίνομαι άγαλμα της λύπης
χάνομαι, την πιο παράλογη αγάπη ζω

Κι όταν δε θα σ’ αγαπάω
πιο πολύ θα σ’ αγαπώ,
κι όταν πάψω να σ’ το λέω
δε θα ζω.

Ψάξε με σαν να μαι εγώ ο πειρασμός σου,
πάρε με στις μαύρες τρύπες των ματιών σου.
Βρίσε με, με την ιδέα σου μονάχα ζω.
Ψάξε με στην πιο βαθιά υπόσχεση σου
πάρε με, είμαι τραγούδι στη φωνή σου
Βγάλε με από το δίλημμα αυτό που ζω.

Κι όταν δε θα σ’ αγαπάω
πιο πολύ θα σ’ αγαπώ,
κι όταν πάψω να σ’ το λέω
δε θα ζω.