Αναβόσβηναν οι φάροι μα δεν είδα τη στεριά
το κορμί και το φεγγάρι ήταν άτυχα σκαριά.
Ξεχασμένη στο αμπάρι της καρδιάς η κλειδαριά
πέταξε η αγάπη ζάρι κι έφερε κακή ζαριά.

Τέτοιο ταξίδι με σκάρτο σανίδι
με πήγε γραμμή στο βυθό.
Μες την αρμύρα μου το `γραψε η μοίρα
τον έρωτα να φοβηθώ.

Άγκυρα πού να πετάξω και λιμάνι πού να βρω
που όποιον χάρτη κι αν κοιτάξω δε μου δείχνει θησαυρό.
Ναυαγήσαμε καρδιά μου, πού `σαι συ και πού `μαι εγώ
τώρα ψάχνω τα όνειρά μου σ’ άλλα μάτια να τα δω.