Τι μου `χεις κάνει και σαν σκλάβος σε κοιτώ,
κι όταν σε χάνω με παιδεύει η αγωνία
κι αν παντρεμένη είσαι μ’ άλλον, τι μ’ αυτό,
θα σ’ αγαπώ κι ας είν’ αυτό παρανομία.

Τι αξία έχει ο γάμος
στην αγάπη μας μπροστά,
είναι κι άλλοι παντρεμένοι
κι όμως ζούνε χωριστά.

Είναι αμάρτημα, το ξέρω, και κακό,
κι όμως δεν κάνω ούτε ώρα μακριά σου,
της αμαρτίας το φιλί είναι γλυκό
γι’ αυτό ζητάω τα παράνομα φιλιά σου.

Τι αξία έχει ο γάμος
στην αγάπη μας μπροστά,
είναι κι άλλοι παντρεμένοι
κι όμως ζούνε χωριστά.

Δε φταις εσύ κι αν είμαι θύμα σου εγώ,
φταίω εγώ που βρήκα γλύκα στο φιλί σου,
κι αφού δεν πρόκειται για να σε παντρευτώ,
μόνο παράνομα θα ζήσω εγώ μαζί σου.

Τι αξία έχει ο γάμος
στην αγάπη μας μπροστά,
είναι κι άλλοι παντρεμένοι
κι όμως ζούνε χωριστά.