Φαίνεται μ’ έχεις βαρεθεί,
θά `χεις με κάποιο τσιμπηθεί
και τον καιρό τον τελευταίο
βρίσκεις αράδα να σου φταίω
σ’ το λέω πένα και χαρτί,
δεν εξηγείται το γιατί,
δίχως καμιά αιτία σοβαρή
μου κάνεις το βαρύ.

Κι όλο μου λες πως πια δε μ’ αγαπάς,
γιατί, γιατί, γιατί;
με φοβερίζεις πως αλλού θα πας,
να πας, να πας, να πας.

Κάθε στιγμή μου πεισματώνεις
και την καρδιά μου τη ματώνεις
κι όλο μου λες πως πια δε μ’ αγαπάς
γιατί, γιατί, γιατί;