Του φθινοπώρου τα φύλλα είν` οι φίλοι μου
Πέφτουνε χωρίς θυμό στο δικό τους τον γκρεμό
γκέτο οι φίλοι μου.

Του φθινοπώρου το γκρίζο μες στη φλέβα μου
σαν τοπίο σιωπηλό, πίνακας από πηλό
γκέτο η τρέλα μου.

Του φθινοπώρου το δάκρυ τρώει τη δίψα μου
αεράκι ερωτικό, νεογέννητο μωρό
τρώει την ψίχα μου.