Δεν τρέχει τίποτα, τα ρέστα κράτα,
τα λόγια ανείπωτα και όλα πάρτα.

Τραγούδια που έγραψα για `σε
τη νύχτα αναστενάζουν
και οι μαρκίζες των ματιών
από τον πόθο στάζουν.

Δεν τρέχει τίποτα, φέρθηκες σκάρτα,
σε όντα ανύποπτα το ντέφι κράτα.

Φιλί, ανάσα τεχνητή
στα χείλη μη μου δίνεις,
αλέκτωρ πριν λαλήσει τρις
πίσω σου με αφήνεις.

Δεν τρέχει τίποτα, μόνο το βλέμμα,
ψυχρός σαν άγγελος και καυτός σαν αίμα.

Πρόσεξε μόνο μη χαθείς
στην ιερή σιωπή σου,
για μένα οι στίχοι έγιναν
αίσθηση της αβύσσου.