Έχει η αγάπη τον καημό,
η ξενιτειά το δρόμο,
ο στρατιώτης τ’ όπλο του ω ω ω ω
κι ο δικαστής κι ο δικαστής το νόμο.

Μα εγώ είμαι ξένος που περνά
γι’ αυτούς που με ξεχάσανε
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά,
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά.

Όπου έχει μαύρη την ψυχή
έχει και το μαχαίρι
κι όπου το φίδι καρτερεί ω ω ω ω
εκεί είναι πε εκεί είναι περιστέρι.

Μα εγώ είμαι ξένος που περνά
γι’ αυτούς που με ξεχάσανε
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά,
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά.