Είμαι ελεύθερος
Η λεωφόρος είναι άδεια σαν καλοκαίρι
Όλα κάποτε τελειώνουν

Μια φυλακή ήταν η ζωή μου
Κι η αγάπη που έψαχνα
Δεν ήταν παρά μόνο ένα φως
Ξεχασμένο μέσα μου

Μια ανάποδη φιάλη αίματος
Τόσο κοστίζει για να κατανοήσεις το βάρος της πλάνης
Κι αυτός ο ήλιος, σαν παιδί, ανεβαίνει, κατεβαίνει
Μια μπουλντόζα παρατημένη στη μέση του δρόμου

Αναμνήσεις που ψάχνουν καθαρό αέρα
Και αυτά τα σκουπίδια που ο αέρας σπρώχνει, έρχονται κατά πάνω μας
Γυαλίζουν σαν δώρα, θραύσματα πάγου, εκπλήξεις μιας άλλης εποχής
Κι όλα τα λάθη, λάμψη μιας επίγνωσης
Σ’ ένα δρόμο, ομφαλό του ήλιου

Μητέρα μεγάλωσα, κι εσύ στέκεσαι αμίλητη
Σαν βουβή πόλη
Ένα παιδί τρέχει στα πύρινα λόγια σου
Και οι δύο δίδυμοι πετούν ψηλά σαν ένα
Η δύναμη του ανθρώπου, ένα
Η απόλυτη αγάπη, ένα
Ενωμένος με σένα, ζωή, ζωή μου

Το ταβάνι από τους φόβους γκρεμίστηκε
Και εκείνα τα αλλοιωμένα πρόσωπα που φοβόμουν
Δεν ήταν παρά μόνο ο εαυτός μου
Ο βόμβος των αγνοούμενων αδερφών
Η μέση μιας απέραντης ευθείας
Έρχομαι σε σένα
Ας με τυλίξει το περιδέραιο της αγάπης σου

Είμαι ελεύθερος
Η λεωφόρος είναι άδεια σαν καλοκαίρι