Μες στα παζάρια των ανθρώπων
με πούλησες για χρήματα
κι είμαι καράβι των κυκλώνων,
κομμάτια και συντρίμματα,
κομμάτια και συντρίμματα.

Ήταν δικοί σου οι ανέμοι,
ήμουν κι εγώ κυκλάμινο,
με μια καρδιά που σιγοτρέμει
όλο το δωδεκάμηνο,
με μια καρδιά που σιγοτρέμει
όλο το δωδεκάμηνο.

Παρ’ το κορμί και καν’ το βάρκα,
ρίξ’ το πίσω στο γιαλό
κι άμα κοπάσουν οι ανέμοι
μαζί θα είμαστε, θαρρώ,
μαζί θα είμαστε, θαρρώ.

Ήταν δικοί σου οι ανέμοι,
ήμουν κι εγώ κυκλάμινο,
με μια καρδιά που σιγοτρέμει
όλο το δωδεκάμηνο,
με μια καρδιά που σιγοτρέμει
όλο το δωδεκάμηνο.