Ιστορίες της πόλης
σε καφέ, σινεμά,
στους ατέλειωτους δρόμους
για μια άλλη δουλειά.
Για παιδιά που περνάνε βαθιά γεράματα
και τους κοιτάν οι άλλοι κατάματα.
Φοβούνται πια τους ανθρώπους και κρύβονται.
Θυμούνται κάποια αγάπη κι ανοίγονται.

Πάμε λίγο μπροστά,
πάμε λίγο ακόμα.
Δε ζητάω πολλά,
λίγο όνειρο ακόμα.

Πάμε λίγο μπροστά,
τι ν’ αντέξει ένα σώμα;
Δε ζητάω πολλά,
λίγο όνειρο ακόμα.

Ιστορίες για σένα,
για το πως τα περνάς,
που απ’ τους άλλους μαθαίνεις
ποια ζωή κουβαλάς.
Για παιδιά που περνάνε βαθιά γεράματα
και τα κοιτάν οι άλλοι κατάματα.
Φοβούνται πια τους ανθρώπους και κρύβονται.
Θυμούνται κάποια αγάπη κι ανοίγονται.

Πάμε λίγο μπροστά,
πάμε λίγο ακόμα.
Δε ζητάω πολλά,
λίγο όνειρο ακόμα.

Πάμε λίγο μπροστά,
τι ν’ αντέξει ένα σώμα;
Δε ζητάω πολλά,
λίγο όνειρο ακόμα,
λίγο όνειρο ακόμα,
λίγο όνειρο ακόμα.