Εγώ είμ’ ένα άλλοθι γιατί με τ’ όνομά μου
γίνονται πράγματα πολλά χωρίς την άδειά μου,
εγώ είμαι απρόσωπος, είμαι, που λέμε, μάζα,
της όμορφης πατρίδας μου τα χρήσιμα τα μπάζα.

Αχ μάνα μου τουριστική, πανέμορφή μου μάνα,
μανούλα μου μελαγχολική σαν έρημη αλάνα,
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ και πόσο δεν το θέλω
τάχα για το συμφέρον μου να σου φοράν καπέλο.

Εγώ είμαι πολλοί μαζί, είμαι τόσες χιλιάδες,
και με χωρίζουν μάλιστα οι λίγοι σε ομάδες,
με κομματιάζουν, δηλαδή μου λεν τι να πιστεύω,
αυτοί παίζουν το ντέφι τους κι εγώ πάντα χορεύω.

Αχ μάνα μου τουριστική, πανέμορφή μου μάνα,
μανούλα μου μελαγχολική σαν έρημη αλάνα,
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ και πόσο δεν το θέλω
τάχα για το συμφέρον μου να σου φοράν καπέλο.