Καλοκαίρια θλιμμένα
βουτηγμένα στο ψέμα, μοναξιά
Βουτηγμένος στη λάσπη
τώρα πια σ` έχω χάσει οριστικά
Δε θα ψάξω για λάθη
ό, τι βρω θα` ναι αγκάθι στην καρδιά
Κουρασμένο φεγγάρι
εσύ με πήρες χαμπάρι μοναχά.

Μοναξιά.

Απλώνω το χέρι μου να πιάσω το βουνό
κι ο ουρανός μια βουτιά στη θάλασσα
Στο μοναστήρι των παιδικών μου χρόνων
ψάχνω να δω τι έχει μείνει τώρα
Κοιτάω να δω ο χρόνος τι άφησε.

Τα δέντρα έχουν γίνει στάχτη
κι η θλίψη τα` χει όλα σκεπάσει
Έχουν αλλάξει, όλα έχουν αλλάξει.

Γυμνό φεγγάρι πλένεται
στην πέτρινη βρύση
Γεννιέται η μνήμη στο ρυθμό
κι η θύμηση στήνει χορό
σ` ένα τοπίο που ησυχάζει
Μα εγώ να φύγω θέλω
μια ζάλη με κρατάει σκυμμένο.

Απλώνω το χέρι μου να πιάσω το βουνό
κι ο ουρανός μια βουτιά στη θάλασσα
Έχουν αλλάξει όλα.