Να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς,
Να μ’ αγαπάς ρε φιλαράκι,
να’ σαι κοντά μου στην ανάγκη
και τον καημό μου μ’ ένα γέλιο να σκορπάς.

Να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς,
είμαστε κόκκινα φεγγάρια
που ταξιδεύουνε τα βράδια
στον ουρανό της πιο μεγάλης μοναξιάς.
Να μ’ αγαπάς.

Είμαι εγώ, είσαι εσύ,
κι οι δυο μας επιβάτες
στο πιο τρελό ταξίδι.
Είμαι εγώ, είσαι εσύ,
είν’ η ζωή μας μια γραμμή
πάντα στην ίδια διαδρομή,
Αθήνα Σαλονίκη.

Να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς,
να μ’ αγαπάς ρε φιλαράκι
και της καρδιάς σου το σαράκι
κάν’ το κομμάτια και στη νύχτα να σκορπάς.

Να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς,
με τα τραγούδια θα μιλάμε,
είχε παλιόκαιρο θυμάμαι
στη Σαλονίκη που σε είδα να γυρνάς.
Να μ’ αγαπάς.

Είμαι εγώ, είσαι εσύ,
κι οι δυο μας επιβάτες
στο πιο τρελό ταξίδι.
Είμαι εγώ, είσαι εσύ,
είν’ η ζωή μας μια γραμμή
πάντα στην ίδια διαδρομή,
Αθήνα Σαλονίκη.