Αφού με διώχνεις φεύγω απόψε πληγωμένη
χωρίς να κλάψω και χωρίς να πω μιλιά
κι ο μαύρος δρόμος στη ζωή με περιμένει
γιατί αγάπησα μια άπονη καρδιά.

Το μαύρο δρόμο πικραμένη θα βαδίσω
κι ίσως πεθάνω κι ίσως να παραστρατήσω.

Εσένα πάντως μη σε νοιάζει τι θα γίνω,
από τη μέση οπωσδήποτε θα βγω,
μα μια κατάρα πριν χωρίσουμε σου δίνω,
στον ίδιο δρόμο που με στέλνεις να σε δω.

Το μαύρο δρόμο πικραμένη θα βαδίσω
κι ίσως πεθάνω κι ίσως να παραστρατήσω.

Από τα χείλη μου παράπονο δε βγάζω,
το μαύρο δρόμο μου θα πάρω κι όπου βγει,
μα όπου πάω κι όπου θα `μαι θα φωνάζω
όλα πληρώνονται σ’ ετούτη τη ζωή.

Το μαύρο δρόμο πικραμένη θα βαδίσω
κι ίσως πεθάνω κι ίσως να παραστρατήσω.