Δεν είσαι πόθος μα σε ποθώ
δεν είσαι θάνατος μα εγώ πεθαίνω.
Δεν είσαι άβυσσος κατρακυλώ
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο σε θέλω.

Είσ’ αμαρτία μα νιώθω αγνά
είσαι μια κόλαση που μ’ ανασταίνεις.
Χάδι η αγάπη σου και μαχαιριά
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις.

Είσ’ η ψυχή μου μα ξεψυχώ
είσαι τ’ αστέρι μου μα φως μου παίρνεις
πόνος η αγάπη σου και γιατρικό
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις.

Δεν είσαι πόθος μα σε ποθώ
δεν είσαι θάνατος μα εγώ πεθαίνω.
Δεν είσαι άβυσσος κατρακυλώ
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο σε θέλω.

Είσ’ αμαρτία μα νιώθω αγνά
είσαι μια κόλαση που μ’ ανασταίνεις.
Χάδι η αγάπη σου και μαχαιριά
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις.

Είσ’ η ψυχή μου μα ξεψυχώ
είσαι τ’ αστέρι μου μα φως μου παίρνεις
πόνος η αγάπη σου και γιατρικό
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο με δένεις.

Δεν είσαι πόθος μα σε ποθώ
δεν είσαι θάνατος μα εγώ πεθαίνω.
Δεν είσαι άβυσσος κατρακυλώ
κι όσο σε βλέπω κι όσο σε νιώθω
τόσο σε θέλω.