Στο πηγαδάκι τ’ ανοιχτό
στο Ζάππειο ένα σπερνό,
άλλος μακρύ κι άλλος κοντό,
πιάσαν τον Πίκο το Λευκό
καθώς και τον πυρηνικό

Και κει πιο πέρα ξάπλα εγώ
κάμποσοι λεν οι Ρώσοι φταιν,
άλλοι οι πόροι πως μας καιν,
κάποιος θαρρεί πως την Αθήνα θα τη σώσει
μόνο ένα ρίχτερ των εννιά αν τη ξαπλώσει

Και ξαφνικά μπαίνω στη μέση
και στη κουβέντα αρπάζω θέση
όλοι στο μόκο για το τι θα πω
και γω τους είπα πως την αγαπώ
μαζί της θέλω να πεθάνω ή να ζω

Στο πηγαδάκι τ’ ανοιχτό
στο Ζάππειο ένα σπερνό
άλλος μακρύ κι άλλος κοντό
κάποιον Καφάβη Μηδιανό
μπλέξαν με ιμπεριαλισμό

Και κει πιο πέρα ξάπλα εγώ
τι `ναι άραγε ο καφές
τουρκικός, έλληνας άε βρες
ΝΑΤΟ και ΕΟΚ να φύγουν τώρα δίχως άλλο
νάτο γελούν και δείχνουν κάτω στο καβάλο

Και ξαφνικά μπαίνω στη μέση
και στη κουβέντα αρπάζω θέση
όλοι στο μόκο για το τι θα πω
και γω τους είπα πως την αγαπώ
μαζί της θέλω να πεθάνω ή να ζω