Μου δίνεις πίσω τα κλειδιά που σου `χα δώσει μια βραδιά
και μου δηλώνεις πως θα φύγεις να μ’ αφήσεις
με δυο φιλιά, μηχανικά, μου λες αντίο βιαστικά
και μου φορτώνεις μαύρες σκέψεις κι αναμνήσεις.

Το χτύπημα το δέχομαι δίχως να σ’ εμποδίσω
μα την καρδιά που σου `δωσα πώς θα την πάρω πίσω
του χωρισμού την κόλαση μπορεί να συνηθίσω
χωρίς καρδιά στα στήθια μου, για πες μου, πώς θα ζήσω.

Μου δίνεις πίσω τα κλειδιά και μου ανάβεις τη φωτιά
με κάνεις στάχτη κι ούτε δίνεις σημασία
το βρίσκεις εύκολο κι απλό, μα πες μου, σε παρακαλώ
πως θα χωρίσουν δυο καρδιές που γίναν μία.