Μικρό φεγγάρι στην άκρη στάθηκε,
παραφυλάει μες στης νύχτας τη σιωπή,
κι ένα αεράκι για ό,τι χάθηκε,
γλυκοφυσάει σαν του Στέλιου τη φωνή.

Τραγούδια πες μου από τα όμορφα
που μας κεντήσανε στα φύλλα της καρδιάς,
γλυκές φωνές μου, παλιά μου πρόσωπα,
θα `ρθει καιρός να το θυμάσαι, το χρωστάς,
πάνω στα χνάρια τους κι εσύ θα περπατάς.

Μια ηλίαχτίδα τη μέρα μέρωσε,
για να φωτίσει ό,τι απόμεινε και ζει,
κι ένα αηδονάκι στον κόσμο πέταξε
να καλαηδήσει με του Στέλιου τη φωνή.

Τραγούδια πες μου από τα όμορφα
που μας κεντήσανε στα φύλλα της καρδιάς,
γλυκές φωνές μου, παλιά μου πρόσωπα,
θα `ρθει καιρός να το θυμάσαι, το χρωστάς,
πάνω στα χνάρια τους κι εσύ θα περπατάς.