Τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου
μείναν τα όνειρα που συζητούσαμε,
τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου
μείναν οι όρκοι μας μέσα στη σκόνη.

Μια εξιλέωση που την κατηγορούσαμε,
μία συγγνώμη που γι’ αυτήν παρακαλούσαμε
τώρα ζητάμε, τώρα πετάμε.

Δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι
καίγονται έπιπλα, καρδιές ψυχές και σώματα,
δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι,
χρόνια χαμένα, χρόνια χαμένα.

Τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου
μείναν τα βράδια μας που αγαπούσαμε,
τρίτο δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου
μείναν τα λάθη μας που ξεπερνούσαμε.

Μια ανακρίβεια που δε βρήκε εξήγηση,
μία κατάληξη γεμάτη παρεξήγηση,
μας κυνηγάει, μας πολεμάει.

Δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι
καίγονται έπιπλα, καρδιές ψυχές και σώματα,
δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι,
χρόνια χαμένα, χρόνια χαμένα.

Πού `ναι ο Θεός για να του πω έστω μια λέξη,
πού `ναι η ελπίδα να ντυθεί και να χορέψει,
ζω μια ζωή που δεν τη ζω αληθινά,
χρόνια χαμένα.

Δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι
καίγονται έπιπλα, καρδιές ψυχές και σώματα,
δε φαντάζεσαι πως αισθάνομαι,
χρόνια χαμένα, χρόνια χαμένα.