Όσο κι αν λεν γλωσσούδες διαλεχτές
τις Φλορεντίνες και τις Βενετσιάνες,
για κάθε προξενιά μοναδικές,
μάλιστα οι πιο γριές γι αυτά είναι μάνες.
Μα είτε Λομπάρδες είναι είτε Ρωμάνες,
Γκενοβέζες, εγγυώμαι για όλα αυτά,
ή Πιεμοντέζες ή Σαβουαζιάνες,
στο Παρίσι δεν πιάνουν χαρτωσιά.

Για δασκάλες φημίζονται γερές
στην όμορφη μιλιά οι Ναπολιτάνες
και λένε, στην φλυαρία τους θελχτικές
πως είναι οι Γερμανίδες κι οι Πρωσιάνες.
Μ’ ακόμα κι Ελληνίδες, Αφρικάνες,
Ουγγαρέζες ή αλλούθε πουθενά,
Σπανιόλες, Ανταλούζες, Καστιλιάνες,
στο Παρίσι δεν πιάνουν χαρτωσιά.

Μπρεττόνες, αυτές πια είναι να τις κλαις.
Ελβετίδες, Γκοσκόνες, Τουλουζάνες,
να τις βουβάνουν τέλεια είναι καλές
δυο ψαροπούλες του Πτι Πον! Λοράνες
Εγγλέζες, Ιρλανδέζες, Καλατζιάνες,
δεν πιστεύω να ξέχασα καμιά
κι ακόμα Πικαρδές ή Βαλεντσιάνες,
στο Παρίσι δεν πιάνουν χαρτωσιά.

Πρίγκιπα, στις κυρίες τις Παριζιάνες
δώσε το βραβείο για την ωραία τη μιλιά,
ας λένε τόσα για τις Ιταλιάνες,
στο Παρίσι δεν πιάνουν χαρτωσιά.