Το πάθος μου το αιώνιο
σαλεύει στο Ιόνιο,
τα χρόνια που σου δάνεισα
τα είπανε Εφτάνησα
κι ό,τι μαζί σου αγκάλιασα,
έγινε μπλε στη θάλασσα.

Είσ’ από κρύα γειτονιά
κι είμ’ από την Κεφαλλονιά,
αν είν’ η αγάπη σου μισή
είν’ η δική μου ένα νησί,
μισή ζωή, μισή χαρά,
το μέτρο σου δε μ’ αφορά.

Το πνεύμα μου το απείθαρχο
δε θα το βρεις σε λήθαργο,
το πάθος μου το ζόρικο
στο ψέμα αιμοβόρικο,
θέλει αγάπη ολόκληρη
κι όχι μισή κι απόκληρη.

Τον πόθο στην Κεφαλλονιά
κεντάμε σταυροβελονιά,
με το δικό σου το πες πες
μου μπερδευτήκαν οι κλωστές,
κι έγιν’ ο έρωτας σεισμός,
καλάθι, Γόρδιος Δεσμός.