Ναι, ξέρεις πολλά να μου λες,
τόσες κουβέντες τρελές
για ονειρεμένες αγάπες,
αλλά κάποια στιγμή θα το δεις
όταν κι εσύ βαρεθείς
θ’ αναρωτιέσαι πως τα `πες.

Τα `χει αυτά η ζωή, μοιάζει με γιορτή
κι όμως ξαφνικά σβήνει το φως,
τα `χει αυτά η ζωή, γίνεται πικρή
δίχως να σου πει γιατί και πως.

Ναι, τώρα μιλάς για χαρές
και λες "θα σβήσει το χτες
μέσα στο αύριο που θα `ρθει",
αλλά κάποιο πρωί θα μου πεις
για τις πληγές της ζωής
και για τ’ ανθρώπινα λάθη.

Τα `χει αυτά η ζωή, μοιάζει με γιορτή
κι όμως ξαφνικά σβήνει το φως,
τα `χει αυτά η ζωή, γίνεται πικρή
δίχως να σου πει γιατί και πως.

Ποιος, ποιος θα μας πει τι κρύβει τ’ αύριο,
πού, πού θα `μαι εγώ, πού θα `σαι εσύ
κι αν θα `μαστε μαζί.

Τα `χει αυτά η ζωή, μοιάζει με γιορτή
κι όμως ξαφνικά σβήνει το φως,
τα `χει αυτά η ζωή, γίνεται πικρή
δίχως να σου πει γιατί και πως.