Ο κλόουν κοιτάζει,
το αδηφάγο του κοινό.
Το πλήθος ουρλιάζει,
μέσα σε φώτα και καπνό.

Ο κλόουν γελάει,
κι είναι το γέλιο θλιβερό.
Τρεκλίζει και σπάει,
στον τελευταίο του χορό.

Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή,
ό, τι αγάπησες και σου δινε ζωή.
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμοραγεί,
είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή.

Τη μάσκα πετάει,
στρέφει το βλέμα στο κενό.
Το σόου ξεχνάει,
νιώθει το τέλος είναι εδώ.

Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή,
ό, τι αγάπησες και σου δινε ζωή.
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμορραγεί,
είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή.

Σκοτάδι τριγύρω,
σκοτάδι πάνω στη σκηνή.
Κανείς δε θα μάθει,
για την αγάπη που πενθεί.

Λουλούδια τραγούδια,
δεν έχουν θέση πια εδώ.
Διαφημίσεις,
και αλλαγή στο σκηνικό.

Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή,
ό, τι αγάπησες και σου δινε ζωή.
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμορραγεί,
είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή.