Δε θα ξαναπώ χαρούμενα τραγούδια
και θα φορέσω και μαύρη φορεσιά,
με την θλιμμένη μου πενιά σ’ ένα πικρό ντουζένι
θα κλαίω την αγάπη μου που είναι πια χαμένη,
θα κλαίω την αγάπη μου που είναι πια χαμένη.

Κλάψε θλιμμένη μου καρδιά,
κλάψε να βρεις παρηγοριά,
κλάψε να βρεις παρηγοριά,
κλάψε θλιμμένη μου καρδιά.

Μόνος θα γυρνώ στις έρημες τις στράτες
κι όπου με βγάλει η μαύρη απελπισιά,
θα τραγουδώ τον πόνο μου σε κάθε μονοπάτι,
στην ερημιά, να μη με δει ποτέ ανθρώπου μάτι,
στην ερημιά, να μη με δει ποτέ ανθρώπου μάτι.

Κλάψε θλιμμένη μου καρδιά,
κλάψε να βρεις παρηγοριά,
κλάψε να βρεις παρηγοριά,
κλάψε θλιμμένη μου καρδιά.